Woede is de basis van agressie, geweld en vijandigheid. Er wordt veel onderzoek gedaan in psychologische en psychiatrische instellingen om de basisoorzaken van woede te onderbouwen, gevolgd door diverse behandelingsstrategieën die waardevol zijn voor tieners en volwassenen. Functioneel kan woede door ouders gemakkelijk worden geanticipeerd, onderzocht en onderzocht bij kinderen en tieners. Het moeilijke deel is niet het anticiperen en herkennen van triggers van woede, maar het omgaan met het kind wanneer het boos is of het asociale gedrag vertoont.
Woede onder kinderen kan worden gezien in verschillende omgevingen, zoals school, universiteiten, werkplek en huiselijke omgeving, maar het heeft ook andere dimensies. Volgens de nationale pestenquête heeft 56% van de genoemde jongeren gezien dat anderen online werden gepest. Ongeveer 43% van de mensen voelde zich online onveilig.
Volgens recente systematische review uitgevoerd door Hillis. enz. al, (Paediatrics, 2016), hebben een miljard kinderen en jongeren van 2-17 jaar het afgelopen jaar te maken gehad met geweld. De studie concludeerde dat vroege blootstelling aan geweld de structuur en het functioneren van de hersenen kan verzwakken. Jonge kinderen lopen een groter risico woede, geweld, agressie kan hun stofwisseling, immuunsysteem aantasten en hen op het pad van geestelijke gezondheidsproblemen, diabetici en hartziekten leiden.
Vaak wordt agressie tijdens de vroege kinderjaren niet serieus genomen. Boosheid bij peuters, jonge kinderen en tieners kan op verschillende manieren worden begrepen. Het kan worden verondersteld als een persoonlijkheidskenmerk of genetische factor. Sociaal-culturele achtergrond speelt ook een belangrijke rol bij woede in de kindertijd.
In eenvoudige bewoordingen is agressie een poging om een ander te beheersen en schade toe te brengen. Als het echter om kinderen en tieners gaat, mogen ze niet het slachtoffer worden van fysiek geweld of mentale pijn met de bedoeling schade toe te brengen, alleen maar omdat ze zich gedragen op een manier die wij niet willen.
Slaan, pak slaag of schreeuwen tegen het kind zal leiden tot een slechte impulscontrole, zelfregulatie en een slechte uiting van agressie. wangedrag van het kind mentaal, sociaal en emotioneel. De stijgende horizonten van morgen hebben geen gezaghebbende, toegeeflijke of niet-betrokken opvoedingsstijlen nodig, maar een gevoel van zachte aanraking, genegenheid en liefde.
Hoger is de stemtoon van een volwassene bij het omgaan met de boze peuter of het jonge kind, groter zal zijn agressie zijn. Rust, geduld en een geweldloze omgeving zijn essentiële componenten om het gedrag van een kind te verbeteren. Simpel gezegd, het gedrag van het kind wordt (recht evenredig) sterk beïnvloed door het gedrag van de ouders!
Als de ouder en het kind samen schreeuwen, blijft de situatie hetzelfde zonder enige verbeteringen. Het zal zijn als rond de pot draaien zonder resultaat. Bovendien tast het op de lange termijn de betrouwbaarheid en emotionele veiligheid van het kind (ouder-kindbinding) aan. Het is belangrijk om te begrijpen dat een kind onder de leeftijd van vier of vijf jaar niet de intentie heeft om iemand in zijn omgeving kwaad te doen.
Hij wil de wereld verkennen via verschillende lichaamszintuigen, zoals het aanraken van verschillende texturen (voorbeelden-tapijt, stopcontacten, toetsen van laptop, smartphone), contrasterende kleuren en afbeeldingen observeren om visuals te verkennen (telefoon of iPad grijpen om afbeeldingen of foto’s te zien) en schreeuwen terwijl ze genieten van hun eigen stem, maar het slaan, schoppen of knijpen van ouders of verzorgers is fundamenteel niet hun agenda. Zelfs schreeuwen of boos worden is niet hun eerste keuze, het gebeurt alleen als ze geen andere optie hebben om hun dingen voor elkaar te krijgen!
Bijten gebeurt meestal vanwege de tethering-factor.
In deze ontwikkelingsfase komt aandachtzoekend gedrag veel voor, wat ten onrechte wordt geïnterpreteerd als agressief gedrag van peuters of jongeren. Een studie uitgevoerd door Dahl, A. (2015) aan de Universiteit van Californië suggereert ook dat het gebruik van agressie door peuters of jongeren niet wordt uitgelokt. Kinderen betrekken in de verkennende kracht om aandacht te vragen. Niet-uitgelokte handelingen komen vermoedelijk minder vaak voor vanaf 18 maanden, omdat peuters leren dat hun agressie anderen schaadt of ze gevoelig worden voor andermans leed. Het moet dus duidelijk zijn dat kinderen niet opzettelijk slaan of bijten om ouders en broers en zussen van streek te maken, maar vanwege hun eigen nieuwheid in de wereld. Kinderen die behoren tot de leeftijdsgroep van 36 maanden zullen waarschijnlijk agressief worden.
Hieronder volgen enkele van de praktische, oplossingsgerichte, verzorgende strategieën die kunnen worden onderzocht om het gedrag, het zelfrespect en de band tussen ouder en kind te verbeteren en te versterken. Houd er rekening mee dat elk kind anders is, maar meer leren over het gedrag van uw kind en het consequent toepassen van deze suggesties kan nuttig zijn.
A. Handel snel maar kalm:
Als het kind agressief is, is het belangrijk dat ouders geduld, kalmte en een normale toon tonen. Schreeuwen en schreeuwen zal het probleem niet oplossen, maar het zal de agressie binnen het kind verergeren. Bovendien zal er een spiegeling zijn van de acties van de ouders. Ouders mogen geen tijd verspillen of de “Let it go”-aanpak volgen, aangezien dit zijn eerste keer is of hij te jong is om instructies en gebaren te begrijpen.
Als het kind bijvoorbeeld zijn jongere broer of zus zonder enige reden voor de eerste keer slaat, moet dit onmiddellijk worden aangepakt. Hij moet zijn excuses aanbieden en een time-out van 3 tot 5 minuten nemen om te kalmeren en over zijn fout na te denken. Later kunnen ouders met hem praten, zodat hij beseft wat hij verkeerd heeft gedaan. Hij moet zich bewust zijn van zijn acties en de gevolgen ervan.
Keynote: Het is belangrijk om regels te stellen voor acties met gerelateerde gevolgen.
B. Waardeer uw kind (dit is van toepassing voor kinderen van 3 jaar of ouder):
Aanbidden speelt een belangrijke rol. Waardeer de inspanningen van het kind als hij zich goed gedraagt in sociale bijeenkomsten in plaats van te schreeuwen, schoppen, knijpen of gewoon impulsief te zijn.
Moedig zijn wenselijke gedrag aan door hem smileys of duimen op de gedragskaart te belonen voor een goede daad of een vriendelijke daad, zoals het openen van deuren voor anderen.
Knuffels en kusjes zijn goed om een boos kind te kalmeren. Volgens de theorie van sensorische integratie zorgen knuffels voor een diepe druk op het lichaam, wat een geweldige manier is om het kind te ontspannen. Het gebruik van verzwaringsdekens of vesten kan ook nuttig zijn voor ADHD, sensorische verwerkingsstoornissen, autismespectrumstoornis. Meestal is woede co-morbide met deze aandoeningen.
Andere benaderingen kunnen zijn een schouderklopje, applaudisseren of het geven van waarderingscertificaten voor het volbrengen van de taak.
Sommige ouders proberen goed gedrag te versterken door Lego, Playstation, X-Box of chocolaatjes toe te kennen, wat veelvoorkomende vormen van “omkoping” zijn. Dit zal waarschijnlijk nuttig zijn voor de korte termijn. Zodra omkoping wordt gestopt, valt het kind terug in hetzelfde gedrag.
Keynote: Het geven van knuffels en kusjes is een gebaar om kinderen te laten beseffen dat ze worden gewaardeerd en verzorgd, simpelweg omdat ze de ware liefde van de ouders zijn.
C. Betrek het kind holistisch bij:
Om het denken, de emoties of interne gevoelens van uw kind te begrijpen, houdt u de telefoon op afstand terwijl u met hem communiceert. Het is belangrijk om tijd aan het kind te besteden, zowel mentaal als fysiek. We creëren afstand van familie om relaties met verre mensen aan te gaan en te onderhouden.
Het uitschakelen van je telefoon, vooral als deze ‘slim’ is, is voor de meesten van ons een van de gemakkelijkste manieren om onze aandacht aanzienlijk te verhogen en je op het heden te concentreren.
Ouders moeten begrijpen dat wat nu en in de toekomst belangrijk is, voor hun ogen is en niet op het scherm van smartphones.
Als ouders niet meer aandacht aan een kind kunnen besteden, is dat oké, maar het bestaan van het kind negeren is niet te tolereren. Onwetendheid kwetst het kind emotioneel, mentaal en psychologisch. Het opbouwen van goede jeugdherinneringen is de verantwoordelijkheid van de ouders.
Keynote: Kan niet opletten, is te verdragen maar onwetendheid is ondraaglijk.
D. Leer NEE zeggen:
Als je overal ja op zegt, word je geen ideale ouder. Het is niet nodig dat elke keer aan alle eisen wordt voldaan. Als eisen buiten uw bereik liggen door gebrek aan tijd of geld, kunt u altijd NEE zeggen op een beschaafde manier zonder verbaal of fysiek geweld. Houden van of goed gedrag weerspiegelen, betekent niet dat je in elke situatie altijd compromissen moet sluiten om agressie te voorkomen.
Laat het kind begrijpen dat het niet echt is om aan elke eis te voldoen. Op deze manier kunnen we ook gevaarlijke situaties voorkomen, zoals het ontvangen van de oproep van de crèche of kleuterschool, aangezien het gedrag van het kind ook voor anderen hoofdpijn is. Het is beter om op te letten en de sociale ethiek en normen van kinderen thuis aan te leren in plaats van je te schamen voor gasten of buitenstaanders.
Keynote: Het is belangrijk om te onderwijzen, maar niet om te straffen!
E. Lichamelijke activiteiten
Dit is een goede bron om woede en agressie te verminderen. Vaak zijn kinderen erg energiek en hebben ze een bron nodig om hun energie te kanaliseren. Als dit niet gebeurt, worden ze agressief en moeilijk te hanteren. Lichamelijke activiteiten ondersteunen hen om zichzelf fysiek, mentaal en emotioneel te reguleren. Het kan bijvoorbeeld nuttig zijn om thuis trampoline-activiteiten te doen of naar parken te gaan om te hardlopen.
Bovendien kan thuis fietsen of een hindernisbaan spelen met kussens of knuffels. Dit helpt hen ook bij het verkennen van nieuwe taken en leren door te doen. Fysieke activiteiten genereren en activeren hersencellen die de cognitieve en perceptuele ontwikkeling ondersteunen. Bovendien verhoogt het doen van activiteiten met speelkameraadjes of vrienden de socialisatie en sociale vaardigheden.
Keynote: Kanaliseer de energie van het kind in de positieve richting.
F. Slaan:
Slaan leidt tot GEEN verandering in het gedrag van het kind.
Vaak slaan ouders uit frustratie kinderen met de gedachte dat dit zijn ongewenste gedrag zal stoppen, maar slaan leidt tot meer vijandigheid en agressie. Vreedzaam woede uiten is lastig, maar effectiever als gedragsverandering op de lange termijn dan als uitbrander of pak slaag. Slaan is het modelleren van geweld dat mild maar schadelijk kan zijn.
Het moet volledig worden vermeden. Slaan, in welke vorm dan ook, leert het kind niet hoe het voelt als het gekwetst wordt, maar het werkt de les averechts, zegt Elizabeth Gershoff, een ontwikkelingsexpert voor kinderen aan de Universiteit van Texas in Austin. Ze zegt dat kinderen hun gedrag niet veranderen, maar meer andere mensen slaan.
Keynote: Aap zien, aap doen!
G. Gebruik van gebaren:
Dit ontwikkelt het begrip van het kind over goed en kwaad.
Geen regel voor schreeuwen of schelden betekent niet permissief ouderschap. Er kunnen andere benaderingen zijn die kunnen worden gebruikt, zoals een sterk oogcontactgebaar, een droevig gezicht trekken, een afkeer tonen van de actie van het kind. Negen maanden later kunnen kinderen “NEE” begrijpen, dus dit gebaar kan worden gebruikt om weerstand of ontmoediging tegen wangedrag te tonen. Kinderarts dr. Harvey Karp suggereert een “klap-grom”-techniek. Ze zegt dat als een kind haar kleine broertje heeft gebeten: “Geef een flinke klap”, en strek dan je wijsvinger uit en zegt “Niet bijten! “De ouder kijkt misschien even weg en herhaalt de strenge blik opnieuw, zwaaiend met zijn of haar vinger en niet bijten”. Gebaren om stil te blijven (een vinger op de lippen houden) of duimen naar beneden als hij schreeuwt of schreeuwt, zullen het kind helpen om zijn emoties en zijn doen en laten te begrijpen.
Als hij zijn duim omhoog steekt wanneer hij iets positiefs doet, zal een kind vertrouwen krijgen in het aanleren van positief gedrag. Het aanleren van verschillende gebaren, zoals handen schudden, klappen, zwaaien, ondersteunt een peuter of jong kind om tijdens de vroege kinderjaren sociaal met elkaar om te gaan.
Keynote: Gebaren zijn een non-verbale vorm van communicatie die een kind ondersteunt om zich verbaal te ontwikkelen.
Denk er eens over na: hoe zou je je voelen als iemand je altijd blijft irriteren door te zeggen dat je gedrag niet correct is?