Elektronische patiëntendossiers, ook wel elektronische patiëntendossiers of geautomatiseerde patiëntendossiers genoemd, zijn verzamelingen van de medische geschiedenis van patiënten over een bepaalde periode binnen een instelling. Deze geschiedenissen zijn digitaal vastgelegd en bevatten volledige informatie die relevant is voor de gezondheid van een patiënt: demografie, medische dossiers uit het verleden, vitale functies, medicijnen, vaccinaties, voortgangsrapporten, gezondheidsproblemen, laboratorium- en radiologische gegevens.
Een EPD, zoals elektronische medische dossiers beter bekend zijn, kan door verschillende zorginstellingen worden gedeeld via een koppeling van netwerken en EPD-software. Dit betekent dat de dossiers van een patiënt in een ziekenhuis in New York City onmiddellijk kunnen worden doorgestuurd naar een kliniek in Los Angeles zonder dat iemand de moeite hoeft te nemen om papieren afdrukken op te sturen. Het gebruik van elektronische medische dossiers is bedoeld om het werk in de zorg te vergemakkelijken door informatie toegankelijker en gestroomlijnder te maken. Elektronische medische dossiers documenteren ook andere zorggerelateerde activiteiten, zoals kwaliteitsbeheer, empirisch onderbouwde beslissingsondersteuning en rapportage van resultaten. Het elektronisch patiëntendossier is bedoeld om de banden tussen gezondheidswerkers, zoals artsen, verpleegkundigen en clinici, en hun respectieve patiënten te versterken. Dit komt omdat de snelle en gemakkelijke toegankelijkheid van gegevens zorgverleners helpt om betrouwbare, beter geïnformeerde beslissingen te nemen met betrekking tot hun patiënten, waardoor ze betere diensten kunnen verlenen.
Een EPD maakt medische situaties op verschillende manieren beter. Een daarvan is dat elektronische medische dossiers de kans op medische fouten verkleinen omdat ze alle benodigde informatie bevatten, wat op zijn beurt zorgt voor nauwkeurigere en duidelijkere rapporten. EPD-software bevat bijvoorbeeld functies zoals Computerized Physician Order Entry (CPOE), een virtuele lijst die artsen moeten volgen bij het voorschrijven van medicijnen aan hun patiënten. Dit vermindert de risico’s voor de gezondheid van een patiënt en bespaart op de lange termijn veel geld. Bovendien minimaliseren elektronische medische dossiers de noodzaak van dubbele tests, waardoor vertragingen die de behandeling en medicatie van een patiënt kunnen beïnvloeden, effectief worden verminderd.
Er zijn verschillende problemen geweest rond het idee van elektronische medische dossiers. De nadelen zijn onder meer extravagante opstartkosten en bezorgdheid over verminderde productiviteit van gezondheidswerkers, aangezien de meeste artsen en verpleegkundigen terughoudend zijn om tijd te besteden aan het leren van een nieuw systeem. Meer urgente zaken met betrekking tot elektronische medische dossiers zijn de zorgen met betrekking tot privacy en veiligheid van patiëntendossiers, vooral in gevoelige gevallen zoals psychotherapiesessies, evenals wettelijke aansprakelijkheid bij de implementatie van EPD-softwaresystemen die mogelijk niet goed werken.
Het gebruik van elektronische medische dossiers wordt echter nog steeds gezien als de trend naar enorme verbeteringen in het gezondheidszorgsysteem op nationaal niveau. Het wordt geacht de overheadkosten op de lange termijn met een groot percentage te verlagen, toegang te bieden tot voorheen moeilijk te verkrijgen gegevens die zullen helpen bij onderzoek en in evidence-based geneeskunde, mogelijk alle zorginstellingen in de toekomst onder één systeem te verenigen voor een betere coördinatie en registratie. Als we naar het grotere geheel kijken, worden elektronische medische dossiers beschouwd als het antwoord op de langetermijnbewaring van medische geschiedenissen en zullen ze uiteindelijk iedereen in de gezondheidszorg ten goede komen.