Als kinderen in Australië een vader hebben, brengen ze gemiddeld slechts 6 minuten per dag in zijn aanwezigheid door. Dit is geen quality time, maar de hoeveelheid tijd. Dus samen boeken lezen, spelen en huiswerk maken krijgen misschien weinig of bijna geen aandacht. Dit ontgaat moeders niet. Ze weten, net als de samenleving, dat vaderfiguren een instrumentele rol kunnen spelen in de ontwikkeling van jongeren. Misschien is het nog treuriger dat veel moeders ook worden gedwongen om te concurreren in een ratrace-wereld, gewoon om hongerige monden te voeden, de rekeningen te betalen en een dak boven het hoofd van het gezin te houden.

Het kan een nogal deprimerende realiteit zijn; proberen de vitale tijd voor het gezin – de belangrijkste investeringen voor de toekomst van het leven van onze kinderen – in evenwicht te brengen met het betalen voor deze ‘privileges’.

De ironie is dat quality time geen voorrecht mag zijn. Het zou een mensenrecht moeten zijn. Want hoe kan een jong mens zich gepast ontwikkelen als er onvoldoende liefde is door het investeren van quality time? Maar dit is de wereld waarin we leven.

De eenvoudige stelling van dit artikel is: tijd is gelijk aan liefde.

Dit is een harde realiteit voor ieder van ons die verantwoordelijk is voor het opvoeden van kinderen. En misschien is de groeiende trend dat grootouders een actievere rol gaan spelen er een die steeds meer moet worden toegejuicht. Want als de ouder(s) druk bezig zijn voor het gezin te werken en er een liefdevolle uitgebreide familiestructuur beschikbaar is om voor de kinderen te zorgen, wordt in de behoeften van de kinderen voorzien. Ze hebben dierbaren die bereid en in staat zijn om de tijd te besteden die nodig is voor hun ontwikkelingsbehoeften.

TIJD – DE BELANGRIJKSTE VERBINTENIS VOOR LIEFDE

Tijd is altijd een ongelooflijk kostbaar goed geweest. Maar des te meer, vandaag de dag is het steeds schrijnender als we kijken naar de financiële druk, de drukte van het leven en de vele realiteiten, waaronder het constante spervuur ​​van nieuwe technologieën. We kunnen het leven niet meer zo reguleren als vroeger.

Nu, een ding dat niet is veranderd, zijn de kosten van en de keuze voor de bestede tijd.

We hebben, zoals altijd, de keuze met betrekking tot onze tijd. We betalen een prijs voor de dingen die we niet doen, en het is te hopen dat de kosten minuscuul zijn als we de belangrijke dingen doen. En onze waarden (onze echte waarden) zullen bepalen waar onze tijd naartoe gaat.

Tijd is dus een belangrijke indicator van waar we van houden. Waar we onze tijd in steken, is datgene waar we van houden. Als we van ons werk houden, maken we lange dagen en onze toewijding is onvoorwaardelijk; ons doel is afgeleid van ons werk en van ons werk hebben we zin voor het leven. Als we van ons gezin houden, worden er bepaalde offers gebracht om die vitale uren te beschermen die nodig zijn voor de opvoeding van ons gezin. En meer dan dat, we zorgen ervoor dat we psychologisch aanwezig zijn binnen onze gezinsruimte.

Het leven geeft ons heel veel opties, maar onze keuze moet verstandig zijn. We kunnen het niet van twee kanten hebben. Natuurlijk weten we dit. En als we, zoals de meeste mensen, op een punt zijn gekomen dat we moeten beslissen wat moet geven, zijn het hopelijk onze belangrijkste relaties die de weldoeners zullen worden van de veranderingen die alleen wij kunnen doorvoeren.

Hier breekt commitment met onze wensen.

We kunnen zoveel wensen als we willen, maar tenzij we bereid zijn om echt de veranderingen door te voeren die nodig zijn, zal er niets veranderen.

***

Onze families en onze kinderen verdienen onze tijd. Het feit is dat tijd gelijk staat aan liefde. En ondanks de druk die ons in verwarring brengt, helpt onze liefde ons ervoor te zorgen dat we de tijd vinden.

© 2012 SJ Wickham.