Een paar jaar geleden had mijn man Wally interesse in het houden van gekko’s en ik stemde ermee in om ze in ons huis te laten komen – zolang ze in hun eigen kamer waren en ik ze helemaal niet hoefde aan te raken. Deze hobby begon met slechts een “paar” dieren. Ik wist uit eerdere ervaring dat het in de loop van de tijd tot veel dieren zou uitgroeien (je ziet dat hij ongeveer 20 jaar geleden vis had gehouden als een “hobby” – de hobby groeide uit tot ongeveer 130 tanks met vissen). Hij had jarenlang vis gekweekt en gekweekt en maakte er als “hobby” een geweldig bedrijf van.
Het proces begon met het bouwen van een kleine kamer in een kamer in onze kelder. Het moest worden gevoerd en geïsoleerd om de vochtigheid en warmte binnen te houden voor de dieren. Hij bouwde een rek om de containers te huisvesten die de thuisbasis zouden zijn voor de gekko’s. De grote dag kwam en hij deed de eerste aankoop van gekko’s. Hij was erg enthousiast over de dieren die hij mee naar huis had genomen. Het waren mooie dieren met gele, witte en oranje kleuren door hun hele lichaam. Hij wees me erop hoe belangrijk het is dat de staarten veel oranje hebben. Dit is een luipaardgekko met wortelstaart. Wanneer het zich voortplant, hoe meer oranje in de staart, hoe waardevoller het dier. WACHT even,,, reproduceren!… Ik wist precies waar deze hobby snel heen ging. Nu komen de echte plannen aan de oppervlakte. Hij begon met het fokken van de dieren en had de eerste keer succes. De eieren worden verzameld en in een broedmachine geplaatst om uit te komen.
Na ongeveer 2 maanden begonnen de gekko’s te broeden, de eieren begonnen uit te komen en er kwamen schattige kleine baby’s uit om toe te voegen aan de “hobby”. Nou, daar kwam ik in het plan. Toen de baby’s uitkwamen, moesten ze naar een andere container worden verplaatst. Ik zou de kleine deli-beker uit de couveuse halen en er een wetenschappelijke les van maken voor mijn kinderdagverblijf. Ik heb de luipaardgekko’s nooit vastgehouden omdat ik me er gewoon niet prettig bij voel. Zolang ik de baby uit de deli-beker kon halen door de beker te kantelen of met de bovenkant op de gekko te tikken, ging het goed.
Ik weet zeker dat Wally in de loop van de tijd hoopte dat ik mijn angst voor gekko’s zou overwinnen. Ik ging dan naar de kamer en keek hoe hij met de dieren aan het werk was en met hem praatte. Ik had het in mijn hoofd dat er GEEN manier was dat ik de dieren zou vasthouden of helpen – het was zijn hobby en het zijn hagedissen! EWWWW- Ze eten levende krekels en meelwormen, de gekkocontainers moesten regelmatig worden schoongemaakt en er moesten eieren worden verzameld. Om deze dingen te doen, moet het dier worden verplaatst om de klus te klaren. Soms stopte een van ons bij een dierenwinkel om benodigdheden voor de dieren te kopen. Dat kon ik aan, want ik hoefde het alleen maar mee naar huis te nemen en het in de kamer voor Wally achter te laten.
Uiteindelijk groeide de “hobby” tot een punt dat we krekels moesten bestellen (1000 tegelijk) om de dieren te voeren. Je kunt je voorstellen wat ik dacht (en de UPS-man ook) toen de eerste bestelling van 5.000 LIVE CRICKETS op mijn voordeur arriveerde! Ik kon me niet voorstellen waar ze allemaal zouden worden opgeslagen. Wally kwam thuis en moest ze in grote plastic bakken met voedsel en water doen om ze in leven te houden zodat de dieren ze konden eten. Ik was bang dat er overal krekels zouden zijn en was erg nerveus als hij een van onze jongens vroeg om ermee te helpen. De bakken met krekels moesten doordeweeks worden schoongemaakt en dat werk vindt hij maar niks. Uiteindelijk besloot ik dat dit iets was wat ik kon doen. Het is onnodig om te zeggen dat wanneer de krekelbestellingen binnenkomen, ik voor ze zorg. Ik heb krekels in mijn shirt laten klimmen of van mijn shirt laten springen. Ik word nog steeds springerig als ze beginnen te springen of kruipen als ik met ze aan het werk ben.
Onderweg besloot ik dat ik misschien zelfs de dieren kon voeren om wat tijd te besparen voor mijn man. Alles was goed, tot de dag dat ik een grote deli-beker met ongeveer 50 krekels op de grond stootte terwijl ik aan het voeren was. Daar kroop ik over de vloer van de afgesloten kamer met luipaardgekko’s en probeerde krekels te vangen.
Wally hield en kweekte met succes de luipaardgekko’s. Tijdens het broedseizoen verplaatste hij de mannetjes naar de verschillende vrouwtjescontainers. Ik keek toe terwijl hij met hen werkte, nooit helpend, alleen maar met hem pratend.
Toen ik op een dag een gebrek aan zuurstof in mijn hersenen moet hebben ervaren, dacht ik dat ik hem zou verrassen en een paar van de luipaardgekkocontainers zou schoonmaken. Voordat we hier verder op ingaan, moet ik je eraan herinneren dat ik deze dieren helemaal niet graag vasthoud….. en dat ook niet zou doen! Ik weet niet zeker waarom ik dacht dat dit een goed idee zou zijn, maar ik ging verder met mijn verbazing.
Ik ging naar de kamer waar de dieren worden gehouden en ja, de kamer heeft een deur die gesloten moet blijven voor temperatuurregeling. Ik heb mijn benodigdheden klaargezet om schoon te maken. De kar heeft borden, extra bak en deksel, vuilnisbak, water en voer voor de dieren. Deze dieren staan op een rek met planken. Sommige planken zijn hoger dan ik en ik gebruik een krukje om aan de containers te werken.
Ik had het proces van het schoonmaken van de containers zeer goed gepland om me op mijn gemak te stellen. Met andere woorden, IK doe dit op MIJN manier. Zodat je het weet, ik herhaal deze stappen keer op keer terwijl ik door de kamer werk.
1. Haal de container van het schap terwijl ik hem afdek terwijl ik hem verplaats.
2. Haal de voedselschalen en vochtige huid heel langzaam weg
3. Dan kantel ik de container langzaam om in een andere container en het dier is afgedekt.
4. Vervolgens spoel ik de container uit en doe alle schone en nieuwe borden en huiden in de container
5. Ik kantel de container met het dier langzaam terug naar de schone en laat het dier terug in zijn huis klimmen
6. De laatste stap is – met een deksel dat over de container wordt gehouden, schuif ik hem terug op de plank.
Ik was ervan overtuigd dat dit systeem zou werken, als ik het maar had gevolgd. Om de een of andere reden heb ik de bovenkant echter niet terug over de schoongemaakte container met dier erin gedaan. Ik stak mijn hand uit en begon de container op de plank te schuiven. Tot mijn verbazing besloot het dier over de rand van de container te SPRING. Onthoud dat de plank iets hoger is dan ik en dat het dier op mij landde. Ik sprong, schreeuwde en het dier landde op de grond. (Het dier is in orde) Ik gooide een container over de bovenkant van het dier op de grond. Het volgende dat ik weet, is dat mijn oudste zoon binnenkwam om erachter te komen waar alle commotie over ging. Hij vond me met tranen en beven – en ja, hij deed zijn best om me niet uit te lachen. Hij verplaatste het dier naar de container waar het in thuishoorde en ik was klaar met het schoonmaken van containers voor die dag.
Sindsdien ben ik teruggegaan naar het schoonmaken van de containers en doe het langzaam en let erop dat ik elke stap zorgvuldig volg. Ik zal de dieren nog steeds niet vasthouden en als ze actief lijken, zal ik die container voeren en overslaan om terug te gaan nadat het dier is gekalmeerd.
Ik wist dat Wally op een gegeven moment de verscheidenheid aan dieren die hij hield zou willen uitbreiden. Ik had er geen probleem mee zolang slangen niet in het plan staan. Hij heeft kuifgekko’s en daggekko’s toegevoegd. De kamer heeft nu meerdere rekken waarin deze dieren zijn ondergebracht. Daggekko’s zijn een zeer heldergroen dier en snel! Hij zei dat ik altijd voorzichtig moest zijn als ik in hun tanks ging, zodat ze er niet uit zouden vluchten. De kuifgekko’s zijn ook snel. Ik was op een avond in de hagedissenkamer aan het praten met mijn man toen plotseling een volwassen (ongeveer 5 inch lange) kuifgekko uit zijn hand sprong, op de kar, van de kar op de krekelcontainer en toen naar de vloer. Het schoot recht voor mijn voeten en als je me kent, heb ik nooit schoenen aan! De kamer is een erg krappe ruimte en ik kon nergens heen, dus tilde ik de ene voet op en de andere in deze kleine huppelende beweging om weg te komen van het dier zonder er tegelijkertijd op te gaan staan. Een van de jongens was ook in de kamer en ze hebben enorm gelachen om mijn “Gecko Dance”. Tegen de tijd dat het dier werd gevangen, had ik overal kippenvel en ik kon niet wachten om de kamer te verlaten. Ik was er zeker van dat het tot in mijn broekspijp zou gaan! Onnodig te zeggen dat ik ook niet erg onder de indruk was van deze hagedis.
De afgelopen maanden heb ik de kleine kuifgekko’s genoeg getolereerd om te proberen ze vast te houden. Ze zijn niet al te slecht. Wally was nogal geschrokken toen hij me de eerste kuifgekko zag oppakken. Hoe kleiner ze zijn, hoe sneller en springeriger ze zijn. Ze zullen kalmeren in mijn hand en ik praat veel met ze (nee, ze praten niet terug). Ik heb nu geleerd om hun containers schoon te maken, te voeden en de baby’s te verplaatsen wanneer ze uitkomen. Ik heb een volwassene een paar seconden vastgehouden, maar ik geef de voorkeur aan de kleintjes.
Deze “hobby” is nu uitgegroeid tot een klein bedrijf en we fokken kwaliteitsgekko’s, besteden veel tijd aan het opleiden van klanten en verkopen ze op shows en online (zie hieronder). Het is voor ons een interessante en leuke manier geworden om samen tijd door te brengen. Ik ben zelfs naar een paar shows geweest om te helpen. Ik leer veel over de dieren en zal ze op MIJN voorwaarden houden.