Het proces van voedselconservering is een systeem dat wordt gebruikt om een hoeveelheid voedsel te bewaren voor een toekomstige tijd en datum. Er is altijd al een soort voedselconservering gebruikt in zowat elke cultuur en natie van de wereld sinds de vroege tijden. Over het algemeen vinden we verschillende methoden die worden gebruikt, zoals inblikken, koude opslag, drogen, fermenteren, invriezen, beitsen, zouten of roken, afhankelijk van de locatie waar de cultuur zich bevindt. Sommige gebieden passen bij bepaalde soorten conservering, terwijl andere beter geschikt zijn voor alternatieve methoden.
De vroege ideeën met betrekking tot conservering waren gericht op het bewaren van het voedsel op een manier die waarschijnlijk de exacte methode imiteerde die door de natuur werd gebruikt en dupliceerde hoe het van mother nature medeplichtig was. Oorspronkelijke praktijken maakten maximaal gebruik van koude opslag, drogen, invriezen, fermenteren of drogen. Dit waren natuurlijke processen die vaak voorkwamen in gewone vruchten. Oude Egyptische archieven hebben hun gebruik van zoutbehandeling, roken, beitsen, drogen of fermenteren onthuld als de populaire methoden die in die dagen werden gebruikt. Er wordt beweerd dat het drogen van voedselmethoden een van de oudste manieren op aarde is om voedsel te bewaren satisfied instructies voor het dateren van graftombes die meer dan 2000 jaar geleden in China zijn ontdekt. Deze Chinese instructies beschreven de verschillende processen die betrokken zijn bij het zouten, drogen en beitsen van bamboescheuten. Veel 16e-eeuwse archieven geven aan dat de Europese veroveraars in Maya een methode gebruikten om voedsel te roken om paprika’s te bewaren. Methoden zoals drogen in de zon, roken of zouten zijn gebruikt voor de meeste bederfelijke waren, waaronder veel vissoorten.
Zout wordt van oudsher gebruikt voor het conserveren van vlees en vis. Verschillende culturen zouden hun zoutvoorraad ofwel rechtstreeks uit de aardafzettingen ofwel uit uitgedroogd zeewater halen. Het zout wordt van oudsher gebruikt om verschillende pekels te maken of gebruikt in de droogprocessen voor satisfied identify vis.
De oude Egyptenaren gebruikten vaak een methode die bekend staat als ‘bankieren’ om veel van hun bederfelijke voedingsmiddelen te bewaren. Het proces bestond uit het graven van een gat in de grond en het vervolgens bekleden fulfilled hout, bladeren of eventueel stro om een soort barrière te vormen tussen het voedsel en de grond. Grotten vertegenwoordigden de meer natuurlijke vorm van “bankieren” en werden gebruikt wanneer ze beschikbaar waren om voedsel te bewaren. Voedsel zou satisfied succes worden bewaard in containers gemaakt van huiden, rieten manden of in verschillende aardewerken vaten en vervolgens in grotten of in de gaten die in de grond zijn gegraven, worden geplaatst. Vloeistoffen vroegen natuurlijk om een veel diversere aanpak en hun variety containers waren totaal verschillend.
Ongedierte zoals insecten, schade als gevolg van vocht of weer, schimmels of schimmels zouden vaak de kwaliteit van het bewaarde voedsel verminderen en satisfied deze belemmeringen moest rekening worden gehouden bij het plannen van toekomstige voedselopslag. Als je even stilstaat en goed nadenkt over hoe deze vroege beschavingen hun voedsel opsloegen, zouden wij als overlevers misschien ook een vergelijkbare opslag kunnen creëren om dezelfde doelen te dienen.
Copyright @2010 Joseph Parish
http://www.survival-teaching.details