Voor de meesten van ons komt liefde in een jetset tempo in actie. Een wervelwindtocht van een ver exotisch eiland. Gevuld met gloeiend hete intensiteit, met wilde afleveringen van gepassioneerde seks. Het huiveringwekkende gevoel van het ontdekken van iemand die nieuw is, is verbijsterend. Ik zou het de voorbereidende fase of de fase van euforie willen noemen, waarbij ieder van jullie denkt dat hij of zij de laatste man/vrouw op aarde is. Elk woord, elke aanraking, elke blik lijkt magisch.
De pure aanwezigheid van deze persoon creëert een tornado en jij bent in de vortex. Met de tijd neemt de intensiteit echter af. Je leert elkaar kennen – met wratten en zo. Je ziet kanten van de persoon waarvan je dacht dat ze nooit bestonden. Waar is het toppunt van perfectie? Het is precies in dit stadium waar de meesten van ons de fout in gaan. Omdat we niet alleen op zoek zijn naar de juiste persoon, maar naar de PERFECTE persoon, bijna onmogelijk. Kijk eerst eens naar jezelf. Ben jij volmaakt? niemand is op deze aarde. Hoe sneller we dit beseffen, hoe eerder we stoppen met het najagen van een luchtspiegeling, een utopie.
Overweeg dit scenario. Je hebt de persoon ontmoet die helemaal bij jouw keuze past. Niet alleen vind je deze persoon fysiek aantrekkelijk en een zekere opwinding, maar ook intellectueel geeft deze persoon je zinvol gezelschap. Om dit cliché te gebruiken, je bent halsoverkop verliefd geworden. Op een mooie dag begint de “bijna perfecte” door God gezonden persoon je te irriteren. Je ontdekt tot je grote ontsteltenis dat deze persoon geen gevoel heeft voor persoonlijke hygiëne.
Zijn/haar grillige manieren, iets dat je extreem “schattig” vond, is eigenlijk extreem vies. Zijn/haar ondergoed, zou willen dat je ze nooit had gezien. Zijn/haar dressoir, laat je een masker dragen vanwege de stank, je draait je weg, elke keer als hij/zij zijn schoenen opent, omdat het enige paar nu een paar gaten erin heeft. En het ergste van alles is dat hij/zij het toilet openhoudt zonder het door te spoelen!
Genoeg is genoeg. Geleidelijk aan worden andere gebreken uitvergroot. Hoe zit het met zijn/haar gedrag in aanwezigheid van andere aantrekkelijke mensen? Was er een beetje serieus flirten dat je opmerkte? Wat doet u onder deze omstandigheden? Welke actie vraagt het? Dumpen en rennen voor het leven? Nou, om een persoonlijke mening te geven, ik denk niet dat je dat zou moeten doen. Nog.
Hoewel dit misschien extreme voorbeelden lijken die ik heb gezien, maar geloof me, deze kunnen ook waar zijn. Wanneer we voor het eerst de gebreken, tekortkomingen of het onverwachte beginnen op te merken, rillen we. Veel relaties eindigen hier en gaan vanaf dit punt niet verder. Een lang nagejaagde droom wordt verbrijzeld. De romantiek valt uit elkaar als een kaartenhuis.
Maar als je accepteert dat niemand echt perfect is, en jij ook bepaalde tekortkomingen hebt die ook verschrikkelijk zijn, dan geef je niet op. Je studeert af naar het volgende niveau van de relatie, met nieuwere uitdagingen naarmate nieuwere horizonten opengaan. Een gloednieuw niveau van intimiteit, dat meer gerijpt is, kan een trigger worden na dit eerste hardhandig optreden van illusies. Velen van ons klappen in dit stadium gewoon dicht, of we nemen onze toevlucht tot woede en irritatie. Sommigen van ons verdwijnen gewoon en rennen weg in de vergetelheid. Als je besluit deze stappen te volgen (vaak misschien laf), dan mis je een gouden kans om naar het volgende leerjaar in de relatie te worden verheven.
Euforie in welke relatie dan ook kan geen blijvende gebeurtenis zijn. Of het zou in de eerste plaats geen euforie worden genoemd. Wanneer euforische liefde eindigt, begint er een andere fase – de fase van het zoeken naar duurzaamheid in de relatie. Je stelt plotseling vragen als, kan ik mijn hele leven met deze persoon leven?
Blijft ze precies zoals ze nu is? Wil ik kinderen van haar? Hoe zal ze zijn als moeder, en meer. Dit zijn voor iedereen zeer belangrijke stappen in het leven. Samen met de vragen sluipen dus ook angst en onzekerheid in. Heel natuurlijk dat het weer gebeurt. Maar dit hele denkproces brengt ons vaak van de wijs, omdat we niet eerder op zoveel vragen voorbereid waren.
Velen van ons lezen te veel in deze angst en gaan ervan uit dat het een signaal is van onze onvoorbereidheid of een aanwijzing voor ons om niet verder te gaan. Dit komt omdat, op het moment dat we beginnen na te denken over een persoon die een zeer prominente rol in ons leven zal spelen, we te voorzichtig en kritischer worden in onze opvattingen.
Terwijl we nadenken en heroverwegen, laten we ook de goede kanten van de persoon niet negeren, waardoor we in de eerste plaats tot dit stadium zijn gekomen!
Leer te genieten van deze fase van de relatie – die vol zit met mogelijkheden en kansen. Last but not least, onthoud dat dit woord “Liefde” een levenslange verbintenis betekent, een moeilijk voorstel voor velen. Het is een proces waardoor we leren van onszelf te houden, de persoon met wie we ons leven delen en anderen om ons heen.
Als jullie allebei besluiten om door te gaan met de relatie om naar duurzaamheid en toewijding te gaan, onthoud dan dat dit de meest kritieke tijd is. Liefde kan niet overleven zonder voldoende voedingsstoffen. Het is als dat kleine jonge boompje, dat alleen kan groeien met behulp van voedsel en water.
Zoals Erich Fromm schreef in The Art of Loving, gepubliceerd in 1956: “De kunst van liefhebben is als elk ambacht. Het vereist geduld, vertrouwen, discipline, concentratie, geloof en dagelijkse oefening.” Het enige in het leven dat constant is, is “verandering”. Relaties vormen geen uitzondering op deze regel. Naarmate het verandert, groeit het, rijpt het en wordt het stabieler, verweerd en sterker.
Volwassenheid in welke liefde dan ook ontstaat niet met een druk op de knop. Het duurt jaren, gaat door talrijke ups en downs, doorkruist vele rivieren en oceanen voordat een persoon een “volwassen” liefde voor een andere persoon kan hebben. Je prioriteiten, in volgorde van voorkeur, moeten van jezelf houden, dan van je partner en dan van je familie.