Volgens recente statistieken van de Child Welfare Protection Services ontwikkelde 80% van de slachtoffers van kindermishandeling en verwaarlozing ten minste één psychiatrische stoornis op de leeftijd van 21, waaronder depressie, angst, eetstoornissen en posttraumatische stressstoornis. Bovendien hebben kinderen die te maken krijgen met mishandeling en verwaarlozing 59% meer kans om als minderjarige te worden gearresteerd, 28% meer kans om als volwassene te worden gearresteerd en 30% meer kans om geweldsmisdrijven te plegen.
Mishandelde kinderen hebben ook 25% meer kans op tienerzwangerschap, 2,5 keer meer kans om alcoholisme te ontwikkelen en 3,8 keer meer kans op drugsverslaving. Een derde van deze mishandelde kinderen zal op een dag hun eigen kinderen misbruiken. Er zijn verschillende vormen van misbruik en verwaarlozing van kinderen. Lichamelijke verwaarlozing omvat de weigering van gezondheidszorg om een lichamelijk letsel, medische aandoening of beperking, of een vertraging in de gezondheidszorg te behandelen.
Het gaat ook om verlating, dat is de verlating van een kind zonder toezicht. Een kind het huis uitschoppen, het kind de nacht laten verlaten zonder te weten waar hij of zij zich bevindt en roekeloze minachting voor de veiligheid van het kind tonen, zoals rijden onder invloed, zijn allemaal oorzaken van lichamelijke verwaarlozing. Het verstrekken van ontoereikende kleding, voedsel en onderdak zijn ook veelvoorkomende oorzaken. Bij fysieke mishandeling wordt het kind opzettelijk geslagen, geschopt, geslagen, verbrand of gewond in een poging om het onder controle te krijgen.
Emotionele kindermishandeling en verwaarlozing kan een van de meest schadelijke vormen zijn, omdat het altijd subtiel in het achterhoofd van het kind op de loer ligt en zijn of haar zelfvertrouwen en levenslust ondermijnt. Het ministerie van Volksgezondheid en Human Services definieert emotionele mishandeling als “ontoereikende verzorging, genegenheid of aandacht, chronisch of extreem misbruik van echtgenoten, toegestane drugs- of alcoholmisbruik, toegestane delinquentie of geweldpleging en weigering of vertraging in psychologische zorg.”
Kinderen zullen deze littekens in de volwassenheid dragen en hebben problemen met hun zelfvertrouwen, relaties, percepties, motivaties en leervermogen. Vaak leidt emotioneel geweld ook tot fysieke mishandeling en veel mishandelde kinderen zijn gedoemd de cyclus van geweld te herhalen die hun ouders hebben doorgegeven als er geen behandeling voor misbruik wordt gezocht.
Er zijn vele andere verwoestende gevolgen van kindermishandeling en verwaarlozing op zowel de korte als de lange termijn. Na een zware mishandeling vertonen kinderen kneuzingen, brandwonden, snijwonden, gebroken botten en blijvende handicaps. Vaak vermijden ouders medische hulp in te roepen uit angst om ‘ontdekt’ te worden, wat kan leiden tot de dood van het kind. Psychologen speculeren dat kinderen die worden blootgesteld aan consistente patronen van huiselijk geweld neurologische problemen ontwikkelen, ofwel versterkte angstreactieverbindingen langs zenuwbanen die het kind ertoe brengen de wereld als vijandig en bedreigend te ervaren, ofwel inactieve hersengebieden die het kind ertoe aanzetten overdreven agressief en ongevoelig, of teruggetrokken en asociaal.
Mishandeling, soa’s, kankers, ziekten, depressie, eetstoornissen, middelenmisbruik en een verminderd immuunsysteem komen vaker voor bij misbruikte kinderen. Kinderen uit gewelddadige huishoudens hebben ook 25% meer kans om risicovol gedrag te vertonen, zoals roken, tienerzwangerschappen, delinquentie, drugsgebruik en spijbelen. De gevaren zijn allemaal duidelijk. Als u vermoedt dat een kind het slachtoffer is geworden, bel dan vandaag nog een van de meldpunten voor misbruik.