In tegenstelling tot Amerikanen, van wie velen zijn grootgebracht achieved squishy ingeblikte spaghetti, staan Italianen erop dat hun pasta al dente wordt gekookt, of “tot de tand”, een consistentie waarbij het nog steeds enige substantie behoudt. Het kan in het midden een beetje stevig zijn. De pasta is op deze manier taaier (misschien een beetje taaier dan de meeste Amerikanen het leuk vinden.) Maar dit is een goede zaak. Het geeft je niet alleen iets om je tanden in te zetten, zodat je kunt genieten van het voortreffelijke plezier en de sensatie van iets eten. Maar het is ook beter voor uw gezondheid – en beter voor uw gewicht.
Italianen eten graag pasta, geen pablum!
Ze geloven dat het eten van pasta al dente gezonder is voor het spijsverteringsstelsel dan squishy, te gaar pap die zwaar in de buik zit en je een traag gevoel geeft. Wanneer pasta te gaar is, betekent dit dat het de maximale hoeveelheid vloeistof heeft opgenomen. Al dente gekookte pasta daarentegen kan tijdens het verteringsproces toch meer opnemen en daardoor makkelijker verteren.
Al dente pasta heeft ook een lagere glycemische index dan te gaar gekookte pasta, dus het heeft minder invloed op je bloedsuikerspiegel. Pasta van hoge kwaliteit gemaakt van harde harde tarwegriesmeel (zoals Italianen lekker vinden) en volkoren pasta’s hebben een lange houdbaarheid. Hun lage glycemische index betekent dat ze u een langzame, gestage toevoer van brandstof geven, terwijl uw bloedsuikerspiegel constant blijft, wat u helpt te voorkomen dat u honger krijgt tussen de maaltijden doorway.
Toen ik pasta (achieved een beetje more vergine olijfolie) een wide onderdeel van mijn dieet maakte, verloor ik de behoefte om tussendoor te snacken. Ik hoefde niet. Ik had geen honger! Het is een hoeksteen geworden om me te helpen op gewicht te blijven zonder dat ik er veel moeite voor hoef te doen. Maar hoe bereik je die magische consistentie die bekend staat als al dente? Het is zo simpel als een-twee-drie!
Eerst moet je je pasta in ruim water koken. De meeste Amerikanen gebruiken niet genoeg. Bereken ten minste één liter water voor elk kwart pond pasta, of vier liter voor een pond (het gewicht van een typisch pakket spaghetti.) Ik kan alleen maar zeggen dat je een grote pan met veel water gebruikt! Dit is belangrijk omdat je wilt dat het h2o zo snel mogelijk weer kookt nadat je je pasta hebt toegevoegd, anders duurt het een eeuwigheid om het te koken en kan de timing een probleem worden.
Overvloedige hoeveelheden drinking water geven de pasta ook voldoende ruimte om te bewegen en gelijkmatig te koken. Overvloedig drinking water voorkomt ook dat de losse stukjes aan elkaar plakken. Je hebt ook veel drinking water nodig omdat de pasta tijdens het koken in omvang gaat verdubbelen door het op te nemen. Nu voor het zout. Voeg het pas toe als het h2o begint te koken. Ze zeggen dat als je het eerder toevoegt, het je kookgerei kan ontpitten voordat het oplost. Hoeveel zout moet je gebruiken? Ik hou van wat Sophia Loren zegt in een van haar kookboeken. Gebruik een “grote snuif”. Te weinig maakt de pasta smakeloos, maar te veel zal hem overweldigen.
Ik giet meestal gewoon wat in mijn hand en neem een lekker snuifje. Je kunt het altijd aanpassen als het niet goed is. Na een tijdje weet je het gewoon. Je zult zijn als een Italiaanse kok, die instinctief gaat. Hoe weet je wanneer de pasta gaar is? U kunt de aanwijzingen op de verpakking volgen, maar dat zijn slechts benaderingen. Je moet het echt proeven om het zeker te weten. Dat klinkt niet erg!
Wat je ook doet, gooi geen stuk tegen de muur om te kijken of het blijft plakken. Dat is pasta-misbruik! En hoe leuk het ook klinkt, dat is niet de Italiaanse manier, want het is niet nauwkeurig. Als je pasta aan de muur plakt, heb je een probleem. Het is overdreven. Dit is wat ik doe. Ik kook een hele grote pan water. Ik voeg de pasta en een beetje zout toe, draai het dan om en stel de timer in volgens de aanwijzingen op de verpakking. Maar ik controleer altijd voordat de timer afgaat. De pasta moet net iets taaier zijn dan je lekker vindt, want hij kookt verder als hij uitlekt in een vergiet.
Wat betreft porties, denk in het algemeen aan wat mij werd verteld in Toscane: niets groter dan je vuist. Typisch Italianen eten twee, misschien drie ons pasta als onderdeel van een maaltijd die ook groenten en misschien een kleine hoeveelheid magere eiwitten bevat. En onthoud, doe rustig aan met de saus. Zie het als het kleden van je pasta in een lichte zomerwrap, in plaats van een zware winterjas. Een lichte motregen van een dunne saus of een of twee eetlepels van een dikke saus is alles wat je nodig hebt. En nog minder voor pesto.
Een schar zal je doen!
