Vraag je je af hoe je grenzen kunt stellen aan je moeilijke volwassen sort met een psychische aandoening? Het is moeilijk om volwassen kinderen te hebben die verkeerde keuzes maken die problemen veroorzaken in hun leven en dat van hun ouders het is zelfs nog moeilijker om volwassen kinderen te hebben achieved psychische aandoeningen die bijdragen aan die keuzes. Wanneer onze kinderen een eetstoornis, depressie, bipolaire stoornis, schizofrenie, ADHD, OCS of een andere psychische aandoening hebben, brengt dit extra complicaties met zich mee en zijn we misschien geneigd om te veel te ‘helpen’. Hier zijn vier vragen om te beantwoorden die u in staat zullen stellen om erachter te komen of u te veel helpt. Als u ze beantwoordt, krijgt u richtlijnen voor het stellen van grenzen.
Is jouw hulp nodig? Er zijn momenten waarop “helpen” uw variety ervan weerhoudt verantwoordelijkheid te nemen en te groeien in wat hij / zij “zou moeten” doen. Er zijn ook momenten waarop “helpen” echt nodig is. Je moet het positieve afwegen tegen de negatieve voordelen van ingrijpen. Je moet ook rekening houden met wat je kind echt niet voor zichzelf kan doen vanwege de psychische aandoening. Dit is een belangrijke vaststelling en moet fulfilled alle aspecten rekening houden en kan ertoe leiden dat u minder dan best gedrag accepteert en/of meer doet dan u zou doen als uw kind geestelijk gezond zou zijn.
Is uw hulp bemoedigend? Al uw “hulp” zou uw volwassen variety moeten aanmoedigen om het beter te doen en onafhankelijker te worden. Het mag niet zo overheersend zijn dat het de prikkel wegneemt voor uw volwassen variety om het te proberen of dat het de boodschap uitzendt dat hij/zij niet in staat is om zijn/haar eigen leven te leiden. Iemand helpen zichzelf te helpen is het doel. We leren allemaal het beste wanneer we de controle hebben around onze keuzes en direct de gevolgen ervan ervaren.
Is jouw hulp gezond? Je geeft om je kind en voelt je verantwoordelijk voor hem/haar, vooral omdat hij/zij “ziek” is maar geef jij ook om jezelf? Het is van cruciaal belang dat u dat doet. Wat heb je nodig? Wat wil je? Wat voel je? Wat is goed voor jou? Is het goed voor u om satisfied uw type te praten of te zien? Vind je het goed om te helpen? Is het goed voor u dat uw type bij u in huis woont? Is het goed voor je om los te laten? Vanwege uw legitieme zorgen, bent u hypergefocust op uw kind en wat uw type nodig heeft. Dit is natuurlijk, maar het moet verschuiven. Misschien heb je jezelf uitgeput om je variety te redden. Je hebt emotioneel, mentaal, spiritueel, financieel, fysiek en relationeel gegeven. Nu is het tijd om ook aan jezelf te denken, want je kunt jezelf niet verliezen om je type te redden en uiteindelijk jullie allebei kwijt te raken.
Werkt je hulp? De definitie van “krankzinnigheid” is steeds hetzelfde doen en verschillende resultaten verwachten. Denk aan alle dingen die je keer op keer hebt gedaan en die niet hebben gewerkt. Het is goed om hoop te hebben, maar het moet gegrondvest zijn op de realiteit. Als bepaalde dingen nooit hebben gewerkt, probeer dan iets anders. U moet de effecten analyseren van de dingen die u doet doorway te kijken naar de invloed ervan op uw form. Maak een kosten-batenanalyse en beslis of elk ding werkt en of iets anders misschien beter werkt. Uw verwachtingen moeten misschien ook redelijker zijn om in overeenstemming te zijn achieved wat mogelijk is.
De psychische aandoening maakt uw situatie ingewikkelder en daar moet uiteraard rekening mee worden gehouden. Wanneer je grenzen stelt aan je moeilijke volwassen form achieved een psychische aandoening, beantwoord dan deze vier vragen zodat je grenzen goed zijn voor jullie beiden.