Recent onderzoek naar de ontwikkeling van het menselijk brein heeft aangetoond dat slaan en andere lijfstraffen een significant negatief effect zullen hebben op de ontwikkeling van de hersenen en de hersenfunctie van een kind. Telkens wanneer een kind angst en stress ervaart, vooral in combinatie met grote emotionele verwarring of emotionele scheiding van een ouder of andere verzorger, wordt dat kind biologisch en neurochemisch gealarmeerd en zeer alert.
Het menselijk brein bestaat uit vier verschillende lagen, de hersenstam, de middenhersenen, het limbisch systeem en de cortex. De hersenstam is verantwoordelijk voor de meest primitieve functies van het lichaam, zoals ademhaling, regulering van de lichaamstemperatuur en bloeddruk. De middenhersenen, ook wel diencephalon genoemd, is een beetje complexer, maar nog steeds grotendeels reflexief, en is waar een persoon opereert wanneer hij of zij in een staat van alarm verkeert. Dit is het instinctieve “vecht- of vlucht”-gebied van de hersenen en is een niet-denkende en niet-voelende plek. Het limbisch systeem is het gebied dat verantwoordelijk is voor het ervaren en uiten van emoties. De cortex, vooral de prefrontale cortex, is verantwoordelijk voor het denken, het oplossen van problemen, het tonen van oordeel en een geweten.
Twee andere belangrijke delen van de hersenen zijn de hippocampus, die herinneringen opslaat, en de amygdala, die deel uitmaakt van het limbische systeem en bepaalt welk deel van de hersenen in een bepaalde situatie wordt geactiveerd. De hippocampus en de amygdala werken samen om te bepalen welke delen van de hersenen de leiding hebben. Op elk willekeurig moment heeft een van de drie bovenste niveaus (middenhersenen, limbisch systeem of cortex) de leiding op basis van de beslissingen van de amygdala en de hippocampus.
De hersenen produceren krachtige chemicaliën die hormonen worden genoemd. Bij een normale ontwikkeling geven de hersenen gezonde doses hormonen af om een kind te helpen veerkracht te leren. In tijden van angst kunnen stresshormonen de hersenen echter overspoelen, wat angst en paniek bij het kind veroorzaakt, waardoor hij of zij minder goed kan denken. Tijdens een ongezonde ‘hormoondump’ wordt een kind overgevoelig en overdreven reactief totdat de hormonen zijn verdwenen, wat een uur of zelfs een dag kan duren. Omdat de hersenen van een kind constant bedraad zijn, kunnen hoge alarmtoestanden de middenhersenen van een kind ‘overbekabelen’, waardoor het dichter en dominanter wordt dan het zou moeten zijn.
Tijdens deze angstaanvallen slaat de hippocampus herinneringen op om het kind te beschermen en voor te bereiden op toekomstige incidenten. De rest van het leven van het kind kunnen de herinneringen die zijn opgeslagen in de hippocampus dezelfde reacties uitlokken die de reflexieve middenhersenen activeren.
Wanneer een kind zeer angstig of gealarmeerd is omdat een ouder of andere verzorger fysieke pijn toebrengt (zoals slaan) in combinatie met ongezonde en onbeheerste emoties, wordt zijn of haar hersenontwikkeling nadelig beïnvloed. Een kind met hersenen die op een gezonde manier zijn ontwikkeld, kan relatief soepel functioneren, waardoor het kind rustig kan nadenken, emotioneel contact kan maken, opletten en intellectueel kan groeien.
Het inhouden van discipline is niet het antwoord. Het vinden van gezonde manieren van effectieve discipline (grenzen stellen, gezonde consequenties, goedmaken, enz.) zal helpen om de hersenen van een kind op een gezonde manier te ontwikkelen.
