In de jaren zestig daagden hippies gestrikte overhemden, lange rokken en vredestekenaccessoires op. De jaren zeventig werden gekenmerkt door kledingstukken van polyester en disco-outfits met pailletten. De jaren tachtig en negentig…moeten we nog herinneringen ophalen?
Sindsdien zorgde een overschaduwende trend van ‘fast fashion’, goedkoop gemaakte kledingstukken, hoogstwaarschijnlijk uit sweatshops uit de derde wereld, voor gemakkelijke, goedkope toegang tot de trend van het seizoen. De prijzen zouden aanzienlijk laag zijn, waardoor de aankoop buitengewoon verleidelijk en hoogstwaarschijnlijk niet te betreuren is, zelfs als de jurk na slechts drie nachten uit elkaar valt.
Er is een nieuw tijdperk van ecomode aangebroken, wat vormgeeft aan de manier waarop dit huidige decennium zal worden herinnerd in termen van stijl.
Het idee van ecomode begon in de jaren tachtig te groeien toen er bezorgdheid ontstond over chemicaliën in stoffen, zoals vlamvertragers en pesticiden in de gewassen. Destijds betekende het geen chemicaliën en beschermde het ons vooral tegen de angst voor onze eigen gezondheid en niet zozeer de achteruitgang van onze planeet. Nadat de Chicago Tribune in ’92 het onethische gebruik van Levi Strauss van buitenlandse arbeiders in sweatshops aan het licht bracht, begon ecomode een grote vlucht te nemen.
Hoewel het erop leek dat een groot merk nadat het grote merk werd opgepakt wegens het gebruik van oneerlijke, uitbuitende arbeid en ethische mode in opkomst was, wekte het concept nog steeds het beeld op van een dure, jeukende jutezak voor een jurk. Het was gewoon niet stijlvol.
Naarmate de jaren vorderden, begonnen veel ontwerpers een standpunt in te nemen voor ecomode en kledinglijnen te produceren die stijlvol, biologisch en fairtrade waren. Het was een nieuwe generatie mode-ondernemers, die iets creëerde dat niet alleen een nieuwe opkomende trend was, maar ook een stijl die zou veranderen in een tijdloze mode die iedereen, van welke persoonlijke stijl en levenswandel dan ook, zou kunnen dragen.
Toen kleine ontwerpers nieuwe eco-modelabels begonnen te lanceren, sprongen ook grote ontwerpers aan boord. Ontwerpers zoals Stella McCartney, Giorgio Armani, Gucci en Vera Wang hebben de eco-modebeweging ondersteund door het gebruik van duurzame stoffen en eerlijke handelspraktijken.
Zoals we ons decennia hebben herinnerd in termen van modetrends, gloort er een nieuw tijdperk van tijdloze stijl, ecomode, aan de horizon. Steeds meer ontwerpers zijn overgestapt op het promoten van duurzaamheid en ethiek, en houden zich van ganser harte aan het milieu en de wereld om ons heen. Zoals groen het nieuwe zwart is, zijn sociaal bewuste kledingmerken de nieuwe leiders van de mode-industrie.