Sinds het start out van homo sapiens hebben we de geheime code van liefde onderzocht, ervaren en geprobeerd te kraken. Velen van ons lijken te zijn vergeten dat vrije liefde vroeger schaars was. Van aristocraten tot slaven, huwelijken en relaties werden vaak gegeven als bevelen en keuzes van individuen met hogere macht en autoriteit voor politiek, religieus, materieel en persoonlijk gewin. Zo zijn er de grote liefdesdrama’s van “Romeo en Julia” en “Abelard en Heloise”, evenals talloze anderen die achteloos werden vervolgd vanwege hun onschuldige uiting van liefde. Deze tragische liefdesverhalen lieten velen van ons zich afvragen: waarom is het zo moeilijk om lief te hebben en hoe is het om die diepte van liefde te ervaren?
Vrije wilsliefde heeft in de 21e eeuw veel vooruitgang geboekt door de evolutie van de liefdeservaringen van mensen, technologische vooruitgang en culturele veranderingen. In de meer liberale samenlevingen van vandaag krijgen mensen de vrijheid om te kiezen en hun bewondering en verlangens te uiten aan de onderdanen van hun genegenheid achieved weinig of geen gevolgen. In samenlevingen waar we vrij kunnen kiezen van wie we willen houden, zijn we echter getuige geweest van een toename van het aantal echtscheidingen, een daling van het huwelijkscijfer en meer mensen die het huwelijk om verschillende redenen uitstellen.
Dualiteit van liefde
Maar ongeacht of we het “Abelard en Heloise” liefdesmodel volgen van ‘een volgen tot het einde van de hel’ tot ‘je bent slechts een van de 100 mensen die ik zie en hoe heet je ook alweer?’, we ervaren de universele voorwaarden van plezier en pijn, het samenkomen en de uiteindelijke desintegratie van liefde en relaties, ongeacht hoe weinig of hoeveel we liefhebben. Hoeveel rijkdom en macht je ook bezit, je bent nog steeds onderworpen aan de emotionele en fysieke overtredingen van anderen.
Dus, als we het uiteindelijke einde van elke liefde en relatie kennen, waarom streven we dan nog steeds meedogenloos naar liefde, of het nu in de vorm is van een toegewijde monogame relatie of slapen fulfilled zoveel mogelijk mensen? Wat is het dat we nastreven in onze tienerjaren, 20s, 30s, 40s, 50s, 60s, 70s en tot het moment van onze dood? En als we terugkijken op ons leven, zouden we dan spijt hebben van de keren dat we niet more challenging ons best deden, de mensen die we pijn hebben gedaan en het meest pijnlijk van alles, dan laten we gemakkelijk die persoon los die onze ziel wakker maakt, alleen om dat te leren te laat.
Plezier en pijn zijn de tweelingbroers van liefde. We kunnen het een niet verwachten en het ander niet. We denken dat we goddelijke liefde verdienen en het is de verantwoordelijkheid van iemand anders om ons gelukkig te maken. Als we goddelijke liefde willen, dan moeten we goddelijk werk doen. Als we niet bereid zijn ons hart te openen om oordelen, teleurstellingen en pijn te ervaren bij het ervaren van liefde, hoe kunnen we dan om liefde vragen die ons geluk brengt? Als we niet bereid zijn om onze ego’s en karmische conditioneringen te overwinnen, hoe kunnen we dan een liefde manifesteren die ons betekenis geeft? Als we niet bereid zijn de diepste wonden van onze ziel te helen, hoe kunnen we dan verwachten zonder pijn te leven?
De ware aard van liefde
Misschien kunnen we onszelf beschouwen als individuen die zijn samengekomen om elkaar te helpen de ervaringen van liefde en scheiding in verschillende vormen te leren en te beheersen: verbintenis, huwelijk, ontrouw, afwijzing, verraad en verlating. Dus als we herhaaldelijk mislukkingen, teleurstellingen en pijn het hoofd moeten bieden, geven we niet snel op en blijven we de ware aard van liefde zoeken, leren en begrijpen. Doorway dit te doen, kunnen we verder kijken dan de opkomst en ondergang van constante veranderingen in onze dagelijkse interacties en relaties.
We leren om geen energie te verspillen aan triviale vragen, zoals waarom hij/zij nooit op mijn sms heeft gereageerd of me nooit heeft teruggebeld. We twijfelen niet aan onze waarden omdat de persoon van wie we houden iemand anders kiest en we respecteren zijn/haar keuze en wil. We leven niet de relaxation van ons leven in teleurstelling en pijn door het verraad van mensen. We nemen niet de gemakkelijke weg van liefde ten koste van anderen.
Wanneer we onze ervaringen en lessen overstijgen, is liefde niet langer een idee van jou, mij, hij, zij of ons. Liefhebben is ons bevrijden van onze pijnen, angsten, spijt, schaamte, schuld en waanideeën, zodat we voorbij onze beperkte percepties van onszelf en wat liefde is, kunnen transcenderen.
We kunnen onze geconditioneerde verlangens overwinnen die ons denken, onze overtuigingen en ons gedrag in relaties dicteren. We ontwikkelen de wijsheid en moed om trouw te blijven aan ons hart en niet toe te geven aan onze angsten en pijnen voor korte termijn pleziertjes en winsten.
Door het begin en het einde van alle menselijke liefdesrelaties en de bijbehorende geneugten en pijnen te ervaren, leren we onvoorwaardelijke acceptatie, vergeving en liefde.