Herinneringen aan de goede oude tijd toen we opgroeiden, is een herinneringsreis die zeker de moeite waard is, wanneer we proberen de problemen te begrijpen waarmee de kinderen van vandaag worden geconfronteerd. Nog geen 20 jaar geleden speelden kinderen de hele dag buiten, fietsen, sporten en forten bouwen. Als meesters van denkbeeldige spellen creëerden kinderen uit het verleden hun eigen spelvorm waarvoor geen dure apparatuur of ouderlijk toezicht nodig was. Kinderen uit het verleden bewogen… veel, en hun zintuiglijke wereld was op de natuur gebaseerd en eenvoudig. In het verleden werd de tijd met het gezin vaak besteed aan het doen van klusjes, en kinderen hadden verwachtingen waaraan ze dagelijks moesten voldoen. De eettafel was een centrale plek waar gezinnen samenkwamen om te eten en over hun dag te praten, en na het eten werd het het centrum voor bakken, knutselen en huiswerk.
De gezinnen van tegenwoordig zijn anders. De impact van technologie op het gezin van de 21e eeuw doet zijn fundamenten breken en veroorzaakt een desintegratie van kernwaarden die families lang geleden bij elkaar hielden. Ouders die hun werk, thuis en het gemeenschapsleven combineren, zijn nu sterk afhankelijk van communicatie-, informatie- en transporttechnologie om hun leven sneller en efficiënter te maken. Entertainmenttechnologie (tv, internet, videogames, iPods) is zo snel vooruitgegaan dat gezinnen nauwelijks de significante impact en veranderingen in hun gezinsstructuur en levensstijl hebben opgemerkt. Een onderzoek van de Kaiser Foundation uit 2010 toonde aan dat kinderen in de basisschoolleeftijd gemiddeld 8 uur per dag aan entertainmenttechnologie gebruiken, 75% van deze kinderen heeft tv’s in hun slaapkamers en 50% van de Noord-Amerikaanse huizen heeft de tv de hele dag aan. Voeg daar e-mails, mobiele telefoons, internetsurfen en chatlijnen aan toe, en we beginnen de alomtegenwoordige aspecten van technologie in ons gezinsleven en ons gezinsmilieu te zien. Voorbij is het gesprek aan de eettafel, vervangen door het “grote scherm” en afhalen. Kinderen vertrouwen nu voor het grootste deel van hun spel op technologie, waardoor de uitdagingen voor hun creativiteit en verbeeldingskracht sterk worden beperkt, evenals de noodzakelijke uitdagingen voor hun lichaam om een optimale sensorische en motorische ontwikkeling te bereiken. Zittende lichamen die worden gebombardeerd met chaotische zintuiglijke stimulatie, leiden tot vertragingen bij het bereiken van mijlpalen in de ontwikkeling van het kind, met als gevolg een impact op de basisvaardigheden voor het bereiken van geletterdheid. Hard bedraad voor hoge snelheid, gaan de jongeren van vandaag naar school, worstelend met zelfregulatie en aandachtsvaardigheden die nodig zijn om te leren, en worden uiteindelijk belangrijke gedragsbeheerproblemen voor leraren in de klas.
Dus wat is de impact van technologie op het zich ontwikkelende kind? De zich ontwikkelende sensorische en motorische systemen van kinderen zijn biologisch niet geëvolueerd om deze sedentaire, maar toch waanzinnige en chaotische aard van de huidige technologie te accommoderen. De impact van snel voortschrijdende technologie op het zich ontwikkelende kind heeft geleid tot een toename van fysieke, psychologische en gedragsstoornissen die de gezondheids- en onderwijssystemen net beginnen te detecteren, laat staan begrijpen. Obesitas en diabetes bij kinderen zijn nu nationale epidemieën in zowel Canada als de VS. Diagnoses van ADHD, autisme, coördinatiestoornis, sensorische verwerkingsstoornis, angst, depressie en slaapstoornissen kunnen causaal in verband worden gebracht met overmatig gebruik van technologie en nemen in een alarmerend tempo toe. Een dringende nadere beschouwing van de kritieke factoren voor het behalen van ontwikkelingsmijlpalen, en de daaropvolgende impact van technologie op die factoren, zou ouders, leerkrachten en gezondheidswerkers helpen om de complexiteit van dit probleem beter te begrijpen en effectieve strategieën helpen ontwikkelen om het gebruik van technologie te verminderen. De drie kritische factoren voor een gezonde fysieke en psychologische ontwikkeling van kinderen zijn beweging, aanraking en verbinding met andere mensen. Beweging, aanraking en verbinding zijn vormen van essentiële zintuiglijke input die een integraal onderdeel zijn van de uiteindelijke ontwikkeling van de motorische en hechtingssystemen van een kind. Wanneer beweging, aanraking en verbinding worden beroofd, treden verwoestende gevolgen op.
Jonge kinderen hebben 3-4 uur per dag actief ruw- en tuimelspel nodig om voldoende sensorische stimulatie van hun vestibulaire, proprioceptieve en tactiele systemen te bereiken voor een normale ontwikkeling. De kritieke periode voor de ontwikkeling van gehechtheid is 0-7 maanden, waarbij de band tussen kind en ouder het beste wordt bevorderd door nauw contact met de primaire ouder en veel oogcontact. Dit soort zintuiglijke input zorgt voor een normale ontwikkeling van de houding, bilaterale coördinatie, optimale opwindingstoestanden en zelfregulatie die nodig zijn om basisvaardigheden te verwerven voor de uiteindelijke toegang tot de school. Zuigelingen met een lage toon, peuters die motorische mijlpalen niet bereiken en kinderen die niet in staat zijn op te letten of de basisvaardigheden voor geletterdheid te verwerven, zijn frequente bezoekers van kinderfysiotherapie en ergotherapieklinieken. Het gebruik van veiligheidsvoorzieningen, zoals kuipstoelen voor baby’s en rugzakken voor peuters en kinderwagens, heeft verder beperkte beweging, aanraking en verbinding, evenals overmatig gebruik van tv en videogames. Veel van de ouders van tegenwoordig zien buitenspelen als ‘onveilig’, waardoor de essentiële ontwikkelingscomponenten die gewoonlijk worden bereikt bij ruig en tuimelend buitenspelen verder worden beperkt. Dr. Ashley Montagu, die het zich ontwikkelende tactiele sensorische systeem uitgebreid heeft bestudeerd, meldt dat wanneer zuigelingen verstoken blijven van menselijke verbinding en aanraking, ze niet gedijen en velen uiteindelijk sterven. Dr. Montagu stelt dat zuigelingen zonder aanraking zich ontwikkelen tot peuters die overmatige opwinding en angst vertonen en in de vroege kinderjaren depressief kunnen worden.
Naarmate kinderen meer en meer verbinding maken met technologie, ziet de samenleving een loskoppeling van zichzelf, anderen en de natuur. Terwijl kleine kinderen hun identiteit ontwikkelen en vormen, zijn ze vaak niet in staat om te onderscheiden of ze de ‘killing machine’ zijn die op tv en in videogames wordt gezien, of gewoon een verlegen en eenzaam klein kind dat een vriend nodig heeft. Verslaving aan tv en videogames veroorzaakt een onomkeerbare wereldwijde epidemie van psychische en lichamelijke gezondheidsstoornissen, maar we vinden allemaal excuses om door te gaan. Waar we 100 jaar geleden moesten verhuizen om te overleven, gaan we er nu van uit dat we technologie nodig hebben om te overleven. Het addertje onder het gras is dat technologie doodt waar we het meest van houden… de verbinding met andere mensen. De kritieke periode voor de vorming van gehechtheid is 0 – 7 maanden oud. Hechting of verbinding is de vorming van een primaire band tussen het zich ontwikkelende kind en de ouder, en is een integraal onderdeel van het gevoel van veiligheid en geborgenheid van dat zich ontwikkelende kind. Een gezonde hechtingsvorming resulteert in een gelukkig en rustig kind. Verstoring of verwaarlozing van de primaire gehechtheid resulteert in een angstig en geagiteerd kind. Overmatig gebruik van technologie door gezinnen heeft niet alleen een ernstige invloed op de vroege gehechtheidsvorming, maar heeft ook een negatieve invloed op de psychologische en gedragsmatige gezondheid van kinderen.
Nadere analyse van de impact van technologie op het zich ontwikkelende kind geeft aan dat terwijl de vestibulaire, proprioceptieve, tactiele en gehechtheidssystemen onder gestimuleerd worden, de visuele en auditieve sensorische systemen in “overbelasting” zijn. Deze zintuiglijke onbalans veroorzaakt enorme problemen in de algehele neurologische ontwikkeling, omdat de anatomie, chemie en banen van de hersenen permanent worden gewijzigd en aangetast. Jonge kinderen die worden blootgesteld aan geweld via tv en videogames, verkeren in een hoge staat van adrenaline en stress, omdat het lichaam niet weet dat wat ze kijken niet echt is. Kinderen die te veel technologie gebruiken, rapporteren aanhoudende lichamelijke sensaties van algeheel “trillen”, verhoogde ademhaling en hartslag, en een algemene staat van “onrust”. Dit kan het best worden omschreven als een aanhoudend hypervigalent sensorisch systeem, nog steeds “op hun hoede” voor de naderende aanval van videogamekarakters. Hoewel de langetermijneffecten van deze chronische staat van stress bij het zich ontwikkelende kind onbekend zijn, weten we wel dat chronische stress bij volwassenen resulteert in een verzwakt immuunsysteem en een verscheidenheid aan ernstige ziekten en aandoeningen. Langdurige visuele fixatie op een vaste afstand, tweedimensionaal scherm beperkt de oculaire ontwikkeling die nodig is voor uiteindelijk afdrukken en lezen. Overweeg het verschil tussen visuele locatie op verschillende objecten met verschillende vormen en afmetingen in de nabije en verre afstand (zoals geoefend in buitenspelen), in tegenstelling tot het kijken naar een gloeiend scherm met een vaste afstand. Deze snelle intensiteit, frequentie en duur van visuele en auditieve stimulatie resulteert in een “harde bedrading” van het sensorische systeem van het kind voor hoge snelheid, met daaropvolgende verwoestende effecten op het vermogen van een kind om zich voor te stellen, bij te wonen en zich te concentreren op academische taken. Dr. Dimitri Christakis ontdekte dat elk uur tv-kijken tussen de leeftijd van 0 en 7 jaar gelijk staat aan een toename van 10% in aandachtsproblemen op de leeftijd van zeven jaar.
In 2001 heeft de American Academy of Pediatrics een beleidsverklaring uitgegeven waarin wordt aanbevolen dat kinderen jonger dan twee jaar geen technologie mogen gebruiken, terwijl peuters van 0 tot 2 jaar gemiddeld 2,2 uur tv per dag kijken. De Academie adviseerde verder dat kinderen ouder dan twee het gebruik moeten beperken tot één uur per dag als ze fysieke, psychologische of gedragsproblemen hebben, en maximaal twee uur per dag als ze dat niet doen, maar ouders van elementaire kinderen staan 8 uur per dag toe per dag. dag. Frankrijk is zelfs zo ver gegaan om alle “baby-tv” te elimineren vanwege de nadelige effecten op de ontwikkeling van kinderen. Hoe kunnen ouders blijven leven in een wereld waarin ze weten wat slecht is voor hun kinderen, maar niets doen om hen te helpen? Het lijkt erop dat de families van vandaag zijn meegesleurd in de “Virtual Reality Dream”, waar iedereen gelooft dat het leven iets is dat een ontsnapping vereist. De onmiddellijke bevrediging van het voortdurende gebruik van tv-, videogame- en internettechnologie heeft het verlangen naar menselijke verbinding vervangen.
Het is belangrijk om als ouders, leraren en therapeuten samen te komen om de samenleving te helpen “ontwaken” en de verwoestende effecten te zien die technologie heeft, niet alleen op de fysieke, psychologische en gedragsmatige gezondheid van ons kind, maar ook op hun vermogen om te leren en persoonlijke en familie te onderhouden. verhoudingen. Hoewel technologie een trein is die voortdurend vooruitgaat, zullen kennis over de schadelijke effecten ervan en maatregelen die worden genomen om het gebruik van technologie in evenwicht te brengen met beweging en tijd voor het gezin, bijdragen aan het onderhoud van onze kinderen en het redden van onze wereld. Hoewel niemand de voordelen van geavanceerde technologie in de wereld van vandaag kan betwisten, kan de verbinding met deze apparaten hebben geleid tot een ontkoppeling van wat de samenleving het meest zou moeten waarderen, kinderen. In plaats van knuffelen, spelen, ruige huisvesting en praten met kinderen, nemen ouders steeds vaker hun toevlucht tot het aanbieden van meer videogames, tv’s in de auto en de nieuwste iPods en mobiele telefoons aan hun kinderen, waardoor een diepe en steeds groter wordende kloof tussen ouder en kind ontstaat .
Cris Rowan, pediatrisch ergotherapeut en ontwikkelingsexpert voor kinderen, heeft een concept ontwikkeld met de naam ‘Balanced Technology Management’ (BTM), waarbij ouders de balans beheren tussen activiteiten die kinderen nodig hebben voor groei en succes met het gebruik van technologie. Rowan’s bedrijf Zone’in Programs Inc. http://www.zonein.ca heeft een ‘systeem van oplossingen’ ontwikkeld om overmatig gebruik van technologie bij kinderen aan te pakken door het creëren van Zone’in-producten, workshops, training en adviesdiensten.